5 प्रेरितहरूले प्रभुलाई भने, “हामीहरूको विश्‍वास बढ़ाइदिनुहोस्‌।”  6 प्रभुले भन्‍नुभयो, “तिमीहरूमा रायोको दाना जति पनि विश्‍वास भएदेखि तिमीहरूले यस किम्‍बुको रूखलाई, ‘तँ उखेलिएर समुद्रमा रोपिन जा’ भन्‍यौ भने, त्‍यसले मान्‍नेछ।  7 “तिमीहरूमध्‍ये कसैको नोकर खेत जोतेर कि भेड़ा चराएर खेतबाट आयो भने, उसले त्‍यस नोकरलाई ‘तुरुन्‍त आएर खान बस्‌’ भन्‍छ र?  8 के उसले त्‍यसलाई बरु यसो भन्‍नेछैन? ‘मेरो निम्‍ति खाना तयार गर्‌, र पटुका कस्‌ र मैले खाई-पिई नसकेसम्‍म मेरो सेवा-टहल गर्‌। त्‍यसपछि तैंले खानपान गर्‌।’  9 आफूले अह्राएबमोजिमको काम गरेकोमा के उसले त्‍यस नोकरलाई धन्‍यवाद दिन्‍छ र?  10 त्‍यसरी नै तिमीहरूलाई अह्राएका सबै काम पूरा गरेपछि तिमीहरूले पनि यसो भन: ‘हामी नालायक दास हौं, हामीले त हाम्रो कर्तव्‍य मात्र पालन गरेका छौं’।”